Kapitel 4
Danke für die Kommis, hier kommt Teil 4. :-)
Hoofdstuk 4
“Jij ben dus Dana Sparrow”, zei Shila. “Eigenlijk Captain Dana Sparrow”, antwoordde Dana. “Je hebt een eigen schip?” “Ja.” “En jij ben de zus van Jack Sparrow?” “Ten 1e het heet Captain Jack Sparrow, Ten 2e Dank u wel en ten 3e ik ben de dochter.”, zei Dana. “Sorry, mag ik vragen hoe oud je bent?”, vroeg Shila. “ Het spijt mij maar men vraagt een vrouw niet hoe oud ze is, dat moet u toch weten?”, meende Dana en Was trots dat ze niet alleen de spraak manier van haar vader heeft, maar ook van haar moeder.
Shila keek als of ze niet wist wat ze zou zeggen maar toen zei ze: “ Dat klopt maar ik had niet gedacht dat zoiets belangrijk voor jou is.” “Waarom? Denkt u doordat ik een piraat ben, ik geen manieren ken?” vroeg Dana. “Nee, maar...”, begon Shila maar ze wist niet wat ze zou zeggen. “Oh, ik denk wel. Maar het maakt – vandaag – niet zoveel uit. Dan kan ik weer normaal praten, en zien doe ik je ook niet meer”, zei Dana.
Shania keek naar Dana, die – hoe ze nu zag – veel kleiner was dan haar zelf, maar zij was eigenlijk ook heel groot. Ze was verbaasd dat Dana zo rustig bleef en zelf haar ogen, die heel veel over de zin en de gevoelen van mensen zegden, niet boos glansden. Haar is wel opgevallen dat Dana’s ogen, die normaal meer blauw waren, groen werden als ze boos werd.
“Ik snap niet waarom je op zee moet gaan. Het is voor jou zeker nog gevaarlijker als bijvoorbeeld voor Andrew, toch?”, vroeg Shila. ‘’Ja zeker. Ik ben piraat, dit beroep is natuurlijk gevaarlijker dan een bij de East India Trading Company. En dan ben ik natuurlijk nog een Sparrow, ook dat verhoogt het gevaar”, zei Dana.
“Maar waarom doe je het dan?”
“Omdat ik daarmee ben opgegroeid. Ik kan mij niet herinneren dat ik niet op een schip was, zoals het mogelijk was.” “Dat betekend dat ze altijd op een schip was als haar ouders niet goed opletten”, zei Andrew. “Heb je nooit erover nagedacht thuis te blijven?”
‘’Oh ik was een tijd thuis, maar ik was daar niet mezelf.” “Wat is er gebeurd?”, vroeg Shania. Dana keek naar Andrew, schudde haar hoofd en zei: “Dat hoef ik niet te vertellen.” “Waarom denk je dat Shania haar vader zoeken?”, vroeg Shila.
“Hoeveel heeft ze van jou?”
“Eigenlijk bijna niks.”
‘’Dank denk ik is het heel belangrijk voor Shania, want ze moet weten, hoe ze haar potentieel kan gebruiken”, zei Dana.
Niet alleen Shila keek haar verbaasd aan maar ook Shania en zelfs Andrew had niet met zo een antwoord rekening gehouden. “Kunnen we dan gaan? Het is niet zo dat ik de hele dag tijd heb”, zei Dana nu met ongeduld in de stem. “Ehm... ja... zeker jullie mogen gaan”, zei Shila geïrriteerd over de verandering in Dana’s zin. Blij dat haar avontuur kon beginnen, ging Shania met de anderen naar de haven, waar de Breakyard al wachtte.
‘’Komen die met ons?”, vroeg een jonge man met kort bruin haar. “Heb je iets tegen mijn gezelschap, Mattes?”, vroeg Dana, die nou echt geen geduld meer had. “Aye, heb ik. Maar ik heb nog veel meer tegen deze vrouw van een landrat”, zei Mattes. “Deze vrouw van een landrat, hoe je ze noemt, is de dochter van Davy Jones”, zei Dana. Mattes keek haar bang aan. “Je maakt een grapje, toch?”
“Zie ik zo eruit?”
“Nee.”
“Dus maak ik ook geen grapje, snap je?”
Mattes keek haar nog steeds ongelovig aan maar was slim genoeg niks te zeggen.
“Je weet goed dat het mijn schip is, toch?”, vroeg Andrew. “Aye, mijn Crew zal nooit vragen of ik zeker ben dat iemand op het schip mag als die persoon bij mij is”, zei Dana. “Maar was het een goed idee hem te zeggen wie ik ben?”, vroeg Shania. “Ze zouden het toch horen en zo krijgen we minder problemen. Ik denk namelijk, dat ze jou niet echt serieus nemen als ze niet weten wie je bent.” “Dat moeten ze toch ook niet”, zei nu weer Andrew. “Wel, dat moeten ze. Anders hoeven we niet met de zoektocht beginnen.”
“Wil jij kapitein zijn?”
“Niet echt maar ik zeg het als iets zou zijn”, zei Dana en ging op het schip. Andrew volgde haar hoofd schuddend. Shania was zich niet zeker of ze zich zorgen zou maken of niet als ze op het schip ging. Maar toen dacht ze, dat die twee zeker vroeger al samen hebben gewerkt en besloot het grappig te nemen.
“Ik haat het als ze dat doet en dat weet ze ook precies”, zei Andrew tegen Shania. Zij keek hem aan en zag dan dat Dana wel de kapitein kon zijn. Dus hebben ze echt al vaker samen gewerkt, dacht Shania en zei: ”Laat ze maar doen. Ik denk ze het alleen doet om je te ergeren.”
“Je kent haar niet. Ze kent het niet anders dan zo. Zelfs op de schepen van haar familie speelt ze de kapitein. Meestal samen met haar zus Aleera, ik denk dat we die ook nog treffen.”
“Hoeveel zussen heeft Dana?”
“Twee, Dayenne en Aleera. Alee is haar tweeling maar ze zien niet zo eruit. Ze heeft ook nog een broer, Jacen.”
Heb jij ook een zus of broer?”
“Nee, gelukkig niet.”
“Ik had graag een klein zusje.”
“Wil je Dayenne hebben?”, vroeg Dana, die naar hun kwam. “Wil je echt niet Captain zijn?”, vroeg Andrew.
“Nee, hoezo? Heb je geen zin meer? Zeg maar beter waar Shania zou slapen.”
“Bij jou?”
Dana schudde haar hoofd. “Dat dacht ik niet. Goed dat ik al met Alee heb afgesproken, dat ze hierheen komt.”
Ach wil je toch niet alleen met een schip varen?”
“Ik wil gewoon niet op dit schip varen, dat weet je toch zeker?”, zei Dana, glimlachte en keek naar de zee.
